ธรรมบรรยาย คัมภีร์พุทธวงศ์ ตอนที่ ๒๑-๒๕

🙏 พระพุทธวงศ์ เป็นพระคัมภีร์ที่กล่าวถึงพระประวัติของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย ที่ได้ตรัสรู้ในกัปปอื่น และ กัปปนี้อีก ๔ พระองค์(รวมองค์ปัจจุบัน) เนื้อหาในคัมภีร์เปี่ยมด้วยพลังแห่งศรัทธา และความศักดิ์สิทธิ์แห่งพระพุทธคุณ

ในชุดนี้ ตอนที่ ๒๑–๒๕ นี้ เป็นการสืบต่อพระพุทธประวัติของ พระพุทธเจ้าองค์ที่ ๘ ถึงองค์ที่ ๑๒ ได้แก่
📖 ตอนที่ ๒๑ – วงศ์พระปทุมพุทธเจ้า
📖 ตอนที่ ๒๒ – วงศ์พระนารทพุทธเจ้า
📖 ตอนที่ ๒๓ – วงศ์พระปทุมุตรพุทธเจ้า
📖 ตอนที่ ๒๔ – วงศ์พระสุเมธพุทธเจ้า
📖 ตอนที่ ๒๕ – วงศ์พระสุชาตพุทธเจ้า

 แต่ละพระองค์ล้วนทรงประกอบบารมีอันยิ่งใหญ่ ทรงแสดงธรรมแก่หมู่สัตว์นับอนันต์ และทรงแสดงคุณธรรมที่ประเสริฐสุด ขอธรรมะอันลึกซึ้งจากพระพุทธวงศ์จงสัมผัสจิตใจของท่านผู้ฟังทุกท่าน ให้เกิดความศรัทธา ความเพียร และปัญญาในการเดินทางสู่ความพ้นทุกข์

🪷 ธรรมบรรยายโดย พระอาจารย์ สมบัติ นันทิโก

   🔉 ตอนที่ ๒๑ – พระพุทธเจ้าองค์ที่ ๘ วงศ์พระปทุมพุทธเจ้า

🔉 ตอนที่ ๒๒ – พระพุทธเจ้าองค์ที่ ๙ วงศ์พระนารทพุทธเจ้า

🔉 ตอนที่ ๒๓ – พระพุทธเจ้าองค์ที่ ๑๐ วงศ์พระปทุมุตรพุทธเจ้า

🔉 ตอนที่ ๒๔ – พระพุทธเจ้าองค์ที่ ๑๑ วงศ์พระสุเมธพุทธเจ้า

🔉 ตอนที่ ๒๕ – พระพุทธเจ้าองค์ที่ ๑๒ วงศ์พระสุชาตพุทธเจ้า

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

๕. อสุภะ ๑๐

รูปภาพ
 อสุภะ ๑๐ อสุภะ หมายถึง ไม่สวยงาม มุ่งหมายถึงความเปลี่ยนแปลงของร่างกายของคนที่ตายไป การเจริญ อสุภกรรมฐานคือ การพิจารณาซากศพในลักษณะต่างๆกัน ๑๐ ลักษณะ ให้เห็นความน่าเกลียดไม่ สวยงาม โดยจะพิจารณาซากศพอย่างหนึ่งอย่างใดก็ได้ใน ๑๐ ลักษณะ ได้แก่ ๑. อุทธุมาตกะ ซากศพที่ขึ้นอืดพอง ๒. วินีลกะ ซากศพที่มีสีเขียวคล้ำ ๓. วิปุพพกะ ซากศพที่มีน้ำเหลือง แตกปริ ๔. วิจฉิททกะ ซากศพที่ถูกฟันขาดออกจากกันเป็น ๒ ท่อน  ๕. วิกขายิตกะ ซากศพที่ถูกสัตว์ เช่น สุนัข กา แร้ง ทึ้งแย่ง ๖. วิกขิตตกะ ซากศพที่กระจายเรี่ยราด ศีรษะ มือ เท้า อยู่คนละทาง  ๗. หตวิกขิตตกะ ซากศพที่ถูกสับฟันด้วยมีด ถูกแทงด้วยหอก ๘. โลหิตกะ ซากศพที่มีเลือดไหลอาบ ๙. ปุฬุวกะ ซากศพที่มีหนอนไชอยู่ทั่วร่าง ๑๐. อัฏฐิกะ ซากศพที่เหลือแต่กระดูก การพิจารณาซากศพหรือเจริญอสุภกรรมฐานทุกชนิด ผู้ปฏิบัติต้องยืนอยู่เหนือลม อย่ายืนใต้ ลม เพราะกลิ่นเน่าเหม็นของศพจะรบกวน หากหลีกเลี่ยงไม่ได้ ควรใช้ผ้าปิดปากปิดจมูก อย่ายืนใกล้ หรือไกลเกินไป ต้องยืนในระยะให้เห็นซากศพชัดเจนทั้งร่าง ควรยืนกลางลำตัวศพ อย่ายืน ด้าน ศีรษะหรือปลายเท้าของศพ ศพที่ใช้พิจารณาควรเป็นเ...
อ่านต่อ »

๒. รูปฌาน อรูปฌาน

รูปภาพ
รูปฌาน คือ การกำหนดสิ่งที่เป็นรูปธรรมเป็นอารมณ์ เช่น ปถวีกสิณ เป็นต้น ขณะที่ฌานจิตเกิด นั้นจิตจะต้องเป็นอัปปนาสมาธิ ลักษณะของอัปปนาสมาธิ ก็คือนิ่งอยู่ในอารมณ์เดียว จะไม่ไหวไปรับรู้ อารมณ์อื่น จิตมีอารมณ์เป็นบัญญัตินิมิต มีนิมิตเป็นอารมณ์ ก็อยู่อย่างนั้นตลอดเวลา ไม่สามารถจะคิดนึก ไปอย่างอื่น ไม่สามารถไปรับสี รับ เสียง รับกลิ่น รับรส รับสัมผัส อย่างอื่น เรียกว่าดับความรู้สึกทาง ประสาททั้ง ๕ ทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย ไม่รับรู้เลย แม้ทางใจก็รู้เฉพาะอารมณ์เดียวคือ นิมิตกรรมฐานอยู่ตลอดเวลา ปฐมฌาน   ผู้ปฏิบัติพึงทำความเพียรในการเจริญสมถกรรมฐานมีปฐวีกสิณเป็นต้นเป็นอารมณ์ ด้วยกำลังแห่ง สมาธิที่ตั้งมั่น เป็นกุศล และถูกทาง ประคองจิตให้จดจ่อในปฏิภาคนิมิต จิตมีปฏิภาคนิมิตนั้นเป็นอารมณ์  สมาธิตั้งมั่นในขั้นอัปปนาสมาธิ จิตบรรลุถึงปฐมฌาน มีองค์ฌาน ๕ คือ วิตก วิจาร ปีติ สุข เอกัคคตา องค์ฌาน ๕ เป็นปฏิปักษ์แก่นิวรณ์ ๕  เมื่อเจริญฌานถึงขั้นฌานจิตเกิดขึ้น องค์ฌานจะสามารถระงับนิวรณ์ คือ วิตก ข่ม ถีนะและมิทธนิวรณ์ วิจาร ข่ม วิจิกิจฉานิวรณ์ ปีติ ข่ม พยาปาทนิวรณ์ สุข ข่ม อุทธัจจะและกุก...
อ่านต่อ »

๘. อาหาเรปฏิกูลสัญญา ๑

รูปภาพ
  อาหาเรปฏิกูลสัญญา อาหาเรปฏิกูลสัญญา คือ การพิจารณาความเป็นปฏิกูลในอาหาร โดยกำหนดหมายว่าอาหารที่ บริโภคเป็นสิ่งปฏิกูล องค์ธรรมได้แก่ สัญญาเจตสิกที่ในมหากุศลจิต มหากิริยาจิต อาหาร เป็นเหตุธรรมที่อุดหนุนให้ผลเกิดขึ้นและช่วยให้ธรรมอื่นเกิดขึ้น คำว่า อาหาร มี ความหมายกว้างขวางออกไปหลายนัย ในพระบาลีให้ความหมายของคำว่า อาหาร ไว้ว่า “ธรรมใด นำมา ซึ่งรูปอันเกิดจากโอชา นำมาซึ่งเวทนา นำมาซึ่งปฏิสนธิวิญญาณ และนำมาซึ่งเจตสิกกับกัมมชรูป ธรรม นั้นชื่อว่า อาหาร” ๑. กพฬีการาหาร (นำมาซึ่งรูปที่เกิดจากโอชา) กพฬีการาหาร (อ่านว่า กะ-พะ-ลี-กา-รา-หาน ) ได้แก่ โอชา สารอาหารหรือวิตามิน ที่ได้จากข้าว น้้า  พืชผักต่าง ๆ ตลอดจนทุกสิ่งที่เรากลืนกินเข้าไป สารอาหารนี้จะเข้าไปหล่อเลี้ยงร่างกายให้ดำรงอยู่ได้ องค์ธรรมได้แก่ โอชาที่อยู่ในอาหารต่าง ๆ ๒. ผัสสาหาร (นำมาซึ่งเวทนา) ผัสสาหาร นำมาซึ่งเวทนา คือการเสวยอารมณ์ทุกข์บ้าง สุขบ้าง หรือไม่ทุกข์ ไม่สุขให้เกิดขึ้น  เวทนาทั้งหลายนี้ ถ้าไม่มีผัสสะแล้วก็จะเกิดไม่ได้เลย เพราะผัสสะนี้เป็นเหตุให้เกิดเวทนา จึงชื่อว่าผัสสะ เป็นอาหารของเวทนา (หรือผัสสะนำมาซึ่งกา...
อ่านต่อ »